Tussen twee oorlogen: de Belgische tegel, van art nouveau tot art deco en modernisme.

In deze nieuwe expo in het Gilliot & Roelants Tegelmuseum wordt de Belgische tegelproductie uit het interbellum ruim geïllustreerd met nog nooit getoonde tegels en tegelpanelen uit de Pozzo-collectie van de Koning Boudewijnstichting en uit het museumdepot, aangevuld met unieke foto’s en documenten uit het Gilliot-archief en het archief van de begaafde oud-medewerker Karel Hadermann. Samen met topstukken uit de vaste museumcollectie brengt de tentoonstelling een ongemeen boeiende periode uit de Belgische designgeschiedenis tot leven.

In de Eerste Wereldoorlog was de Belgische tegelindustrie grotendeels stilgevallen. De wederopbouw na de oorlog vergde in een korte tijdspanne enorme hoeveelheden bouwmaterialen. De tegelproducenten namen dan ook aanvankelijk nauwelijks de tijd om het aanbod grondig te vernieuwen. Maar nieuwe stijlopvattingen - met name de art deco, het modernisme, de nieuwe zakelijkheid -, gekoppeld aan externe factoren als stijgende arbeidslonen en vooral de financiële crisis in de jaren 1930, zorgden stilaan wél voor een grondige wijziging in het tegelaanbod. De succesvolste Belgische tegelfabrikanten oogsten daarmee ook in deze periode heel wat internationaal succes. De wereldtentoonstellingen speelden daarbij een belangrijke rol. Op de wereldtentoonstelling van 1935 in Brussel maakte Gilliot Hemiksem indruk met een volledig eigen paviljoen dat in binnen- en buitenland geprezen werd als één van de meest geslaagde realisaties.