Zjos Meyvis(1950) is autodidact. Hij volgde een opleiding steenkappen aan het CVO Crescendo in Mechelen. Meyvis is docent drie dimensionele kunsten aan de kunstacademie van Niel. De duizendpoot-kunstenaar Meyvis legt zich toe op onder meer grafiek, schilderkunst, landschappelijke beeldhouwwerken en assemblages waaronder de stuifmeelverspreiders. Deze keuze aan een veelheid aan vormen en materialen, illustreert dat Meyvis zich liefst niet laat kaderen in één onderwerp of werkwijze. Meyvis neemt de vrijheid om steeds opnieuw te experimenten met materialen zoals was, blauwe steen, hout, linnen, brons of recuperatiematerialen, die vaak in statische of mobiele combinatie een wisselwerking van denken, onderzoeken en hernemen inhouden. Speels en fundamenteel kritisch benadert Meyvis materiaal en werkelijkheid. Thema’s in zijn oeuvre hebben onder meer betrekking op gezag, de (bezorgheid om de) natuur, (r)evolutie en vruchtbaarheid.
Voor zijn werk ontving Meyvis reeds diverse prijzen, waaronder Provincie Antwerpen monumentale kunst (1986), Selectie voor prijs de prijs beeldhouwen Oost Vlaanderen (1988), Prijs van Buggenhout (1988), eervolle vermeldig Erps Kwerps (2009), selectie kunstsalon Sant Brugge (2010) en Grote Prijs Piet Staut Beveren (2011).
Selectie tentoonstellingen
- 1988 Verdwenen Aarde
- 1992 Pilzen Tsjechoslowakije
- 1996 Hemiksem 750 jaar abdij
- 2002 Hingene Sculptura
- 2009 KBC toren Antwerpen
- 2009 il Quadro Aken
- 2009 Kemzeke Verbeke Foundation (Artficial Nature)
- 2010 Borgloon Natura Naturans De stroopfabriek
- 2013 Huntenkunst Ulft, Nederland
- 2015 Fabriek magnifique Veghel, Nederland
- 2015 Route Royal Hoeilaart
- 2016 Huntenkunst Ulft, Nederland
- 2016 Gaia & Ouranos buitenkunst Overasselt, Nederland
- 2017 Tessenderlo Asdonkse hofmeesters
- 2019 K space, Turijn in Italië
Forma mutata in novum corpus
‘Forma mutata in novum corpus’ is een herwerking van een werk dat in 1992 getoond werd in een Cisterciënzerklooster in Plasy, een stadje in de regio van Pilsen in Tsjechië. Het werk is destijds verloren gegaan, het huidige vormt een 'veranderde vorm in een nieuw lichaam', een herdenken of omvormen. De boom is onderdeel van het landschap rond de abdijsite van Hemiksem, en als stille robuuste getuige herbergt het een veelheid aan verhalen uit en over deze bijzondere plek. In de haast rituele bewerking ervan door de kunstenaar krijgt het een nieuwe vorm toegedicht die noopt tot reflectie en herpositionering. Een subtiel dwingende aanmaning om vragen te stellen bij de omgeving die ons omringt en welke plaats wij daarin innemen: "Wat er met de aarde gebeurt, zal spoedig gebeuren met de kinderen van de aarde" (Uit de oratie van Seattle, hoofd van de Duwamish-stam, 1854).
